A first for everything.

Maniniwala ba kayo na nag lakad ako mula San Jose Village 3B hanggang dito samin sa Belair? Oo, maniwala ka kasi nag lakad talaga ako. Nag short kasi ako sa pamasahe. Mangiyak iyak na ako habang nag lalakad. Kasi di ko rin naman inaasahan.

Habang nag lalakad ako, nakaka-lungkot sympre. Sino ba naman hndi ma hihirapan don? Ang layo rin kaya! Pero siguro eto iba ngayon, kasi eto walang sama ng loob. Angas pa nga kasi habang nag lalakad ako, kumakanta ako ng worship songs! Kahit pa ulit ulit na yung chorus ng Evermore at Inside Out. GO pa rin sa pag kanta si Koya.

5 ako umalis ng 3B, nakarating ako rito sa Belair nga 5:45.

Pag dating na pag dating ko sa bahay, niyakap ko Mom ko. Told her what happened and cried. 2nd time palang to na umiyak ako sa kanya. (Yung una is nung di ako pumasa ng Rural High) Hindi ko naman sila sinisisi sa mga ngyayari samin. Humingi sya sakin ng pasensya. Sabi ko okay lang naman sakin. Mas na hihiya pa nga ako sa kanila lalo e.

Na nanakit ang mga binti ko. Sakit ng paa. Lahat na. Pero siguro may dahilan si God.

Lord, kung pwede sana this week na?